Koşuk, Sözlü
Edebiyat döneminin diğer ürünlerine oranla duygu yönü ağır basan bir türdür.
Koşuklar, içerik ve söyleyiş bakımından Halk Edebiyatı'ndaki koşmalara, Divan
Edebiyatı'ndaki gazellere benzer.
- Konuları aşk, doğa sevgisi ve yiğitliktir.
- Koşuklar, şölenlerde kopuz eşliğinde söylenir.
- Halk Edebiyatı'ndaki koşmaların ilk biçimleri
sayılır.
- Uyak düzeni aaab, cccb, dddb
şeklindedir. Yani dörtlüklerin ilk üç dizesi kendi arasında, dördüncü
dizeleri de birbiriyle uyaklıdır.
- Koşuklar, sözlü ve anonim özellikler taşır.
- Koşuklar, hece ölçüsünün 7'li ve 11'li
kalıplarıyla yazılmışlardır.
- Yarım uyak kullanılmıştır.
- Nazım birimi dörtlüktür.
- Kaşgarlı Mahmut, koşuk türünü yazıya geçiren kişi
olarak bilinir.
Örnek 1
Öpkem kelip ogradım
Arslanlayu kökredim
Alplar başın togradım
Emdi meni kim tutar
Kanı akıp yoşuldu
Kabı kamug deşildi
Ölüg birle koşuldu
Togmuş küni uş batar
Kaklar kamug kölerdi
Taglar başı ilerdi
Ajun tını yılırdı
Tütü çeçek çerkeşür
Etil suwı aka turur
Kaya tübi kaka turur
Balık telim baka turur
Kölün takı küşerür
Öfkelenip
dışarı çıktım
Arslan gibi kükredim
Yiğitler başını doğradım
Şimdi beni kim tutabilir
Kanı akıp
boşandı
Derisi baştanbaşa deşildi
Ölüler ile bir oldu
Doğan güneş işte batardı
Kuru yerler hep
gülerdi
Dağbaşları göründü
Dünyanın soluğu ılındı
Türlü çiçekler sıralandı
İtil suyu akar
durur
Kaya dibini oyar durur
Bütün balıklar bakıp durur
Gölü bile taşırırlar
Kızıl sarığ arkaşıp
Yipkin yaşıl yüzkeşip
Bier bier kerü yürkeşip
Yalnguk anı tanglaşur
Alın töpü yaşardı
Unıt otın yaşurdı
Kölnin suvın küşerdi
Sığır buka möngreşür
Kulan tükel kamıttı
Akar sukak yumuttı
Yaylag tapa emitti
Tizig turup sekrişür
Günümüz Türkçesiyle
Kızıl ve sarı ardı ardına yerden bitiyor
Mor ile yeşil yüz yüze geliyor
Ve birbirlerine sarılıyorlar
Yamaçlar ve tepeler yeşerdi
Kuru otları gizleyip
Göllerin suyunu taşıdılar
Sığırlar ve boğalar sevinçlerinden böğrüşüyorlar
Bahar yaban atlarını iyice coşturdu
Dağ keçilerini ve geyikleri bir araya getirdi
Bunlar otlamak için yaylalara yöneldiler
Sıra sıra dizilip hoplayıp zıplıyorlar
Tümen çiçek tizildi
Turluk çiçek
yerildi
Barçın yâdını kerildi
Uçmak yeri körüldü
Tumluğ yana kelgüsüz
Kızıl sanğ
akaşıp
Yipkin yaşıl yüzkeşip
Bir bir kerii yürkeşip
Yaluguk anı tanğlaşur
Kızıl,
sarı art arda
Yeşil menekşe açmakta
Birbirini saymakta
İnsan ona hayran olur
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder