Âşık Ömer, Konya'nın Hadim ilçesindendir. 17. yüzyılda yaşamış ve saz şairlerince üstat sayılmıştır. Eline sazı ile İran, Irak, Suriye gibi yerleri dolaştıktan sonra Anadolu'ya dönüp şiirler kaleme almıştır.
Âşık Ömer, âşık tarzı halk şiirinin ustası ve en üretken ozanı olup 1500'e yakın şiir kaleme almıştır. Şiirlerinde çok belirgin bir şekilde Divan Edebiyatı'nın etkisi görülür. Şiirlerinde ilkin "Adli" mahlasını kullanmış sonrasında ise "Ömer" mahlasını tercih etmiştir.
Hem
aruz hem de hece ölçüsüyle şiirler yazmış olan Âşık Ömer, hece ölçüsüyle
yazdığı şiirlerinde daha başarılı olmuştur. Dili gayet doğal ve coşkuludur. Âşk konusunda yazmış olduğu şiirleri ona büyük ün
kazandırmış asıl ününü semai, koşma ve varsağı biçiminde yazdığı şiirleriyle
yakalamıştır. Semailerinde içli ve çilekeş duygularla yoğrulan bir anlatım
vardır.
Âşık Ömer, Divan Edebiyatı'ndaki dil ve
anlatımın âşıkların arasına yerleşmesine aracı olmuştur. Birçok şiiri ve
bir de divanı olan şairin en önemli eseri 105 şairin isminin yer aldığı
"Şairname" eseridir. Âşık Ömer, 1707'de İstanbul'da hayata veda
eder.
Örnek 1
Şu karşıdan gelen dilber
Âşık Ömer
Bu gün ben bir güzel gördüm
Mah cemaline bakılır
Âşık Ömer
Ela gözlerine kurban olduğum
Aşkın ateşidir sinemi yaka
Terk eyledim ağalarım beylerim
Kaldı deli gönül kaldı hep yasta
Âşık Ömer
Ayrıca bakınız
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder